Πρόσφατη ιστορία
Το όνομα Δερβένι προέρχεται από το τούρκικο derven που σημαίνει στενό πέρασμα
επειδή έχει κτιστεί σε μία στενή λουρίδα εκτάσεως μεταξύ βουνού και θάλασσας.
Εις το παρελθόν είχε μετονομασθεί το 1928 σε Στενόπορον, το 1929 σε Ακταίον, και το 1933 επανήλθε το Δερβένι.
Το Δερβένι είναι νέα σχετικά κωμόπολη και δημιουργήθηκε από κατοίκους της γειτονικής Ζάχολης κατά το πλείστον,
μεταξύ του 1861 και του 1865. Αυτό απορρέει εκ του γεγονότος ότι στην απογραφή του 1851
δεν αναφέρονται κάτοικοι Δερβενίου, ενώ το 1866 το Δερβένι αναφέρεται ότι είχε διατελέσει
έδρα του τ. δήμου Ευρωστίνης από το Νοέμβριο μέχρι το Μάρτιο.
Μέχρι τότε στο Δερβένι υπήρχαν μερικές καλύβες που εξυπηρετούσαν τους αγρότες
στη συλλογή ελαιοκάρπου το χειμώνα.
Οι πρώτες οικογένειες που κατοίκησαν στο Δερβένι ήταν των Ασημακόπουλου, Λαζανά, Κυριακόπουλου,
Δημακόπουλου και άλλες.
Οι Μαυριάνοι κινήθηκαν προς Λυγιά και Ροδιά
Οι Ζερβιάνοι προς Λυκοποριά, Οι Τολιαίοι, Κιουσαίοι προς Ψαθόπυργο
Άλλοι προς Πάτρα και έκαναν τα Ζαχολίτικα, και άλλοι στην Αθήνα, (οδός Ευρωστίνης)
Οι λόγοι που οι κάτοικοι της Ζάχολης αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα ορεινά και να κινηθούν προς την παραλία ήταν:
Το όνομα Δερβένι προέρχεται από το τούρκικο derven που σημαίνει στενό πέρασμα
επειδή έχει κτιστεί σε μία στενή λουρίδα εκτάσεως μεταξύ βουνού και θάλασσας.
Εις το παρελθόν είχε μετονομασθεί το 1928 σε Στενόπορον, το 1929 σε Ακταίον, και το 1933 επανήλθε το Δερβένι.
Το Δερβένι είναι νέα σχετικά κωμόπολη και δημιουργήθηκε από κατοίκους της γειτονικής Ζάχολης κατά το πλείστον,
μεταξύ του 1861 και του 1865. Αυτό απορρέει εκ του γεγονότος ότι στην απογραφή του 1851
δεν αναφέρονται κάτοικοι Δερβενίου, ενώ το 1866 το Δερβένι αναφέρεται ότι είχε διατελέσει
έδρα του τ. δήμου Ευρωστίνης από το Νοέμβριο μέχρι το Μάρτιο.
Μέχρι τότε στο Δερβένι υπήρχαν μερικές καλύβες που εξυπηρετούσαν τους αγρότες
στη συλλογή ελαιοκάρπου το χειμώνα.
Οι πρώτες οικογένειες που κατοίκησαν στο Δερβένι ήταν των Ασημακόπουλου, Λαζανά, Κυριακόπουλου,
Δημακόπουλου και άλλες.
Οι Μαυριάνοι κινήθηκαν προς Λυγιά και Ροδιά
Οι Ζερβιάνοι προς Λυκοποριά, Οι Τολιαίοι, Κιουσαίοι προς Ψαθόπυργο
Άλλοι προς Πάτρα και έκαναν τα Ζαχολίτικα, και άλλοι στην Αθήνα, (οδός Ευρωστίνης)
Οι λόγοι που οι κάτοικοι της Ζάχολης αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα ορεινά και να κινηθούν προς την παραλία ήταν:
1. Η σταθεροποίηση του ελληνικού κράτους που τους παρείχε την ασφάλεια να βρίσκονται στην παραλιακή ζώνη,
κοντά στις περιουσίες που είχαν δημιουργήσει, εσπεριδοειδή, αχλαδιές, βερικοκιές,
αμπέλια, οι οποίες απαιτούσαν καθημερινή φροντίδα.
2. Η δημιουργία της σιδηροδρομικής. γραμμής το 1887 ήταν ένα επιπλέον κίνητρο
διότι είχαν εύκολη πρόσβαση στα μεγάλα αστικά κέντρα.
3. Οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν αργότερα, στη λειτουργία του λιγνιτωρυχείου
στην περιοχή Μαύρα Λιθάρια, και στα εργοστάσια επεξεργασίας της κορινθιακής σταφίδας
Εργατικοί καθώς ήσαν οι Ζαχολίτες πέτυχαν γρήγορη ανάπτυξη του Δερβενίου με αποκορύφωμα την περίοδο
1925 έως το 1940 που το Δερβένι γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή του στο εμπόριο τις τέχνες και τις επιστήμες
Δημιουργήθηκαν πολλά καταστήματα και γραφεία εκατέρωθεν του κεντρικού δρόμου.
Επίσης δύο εργοστάσια επεξεργασίας και εξαγωγής κορινθιακής σταφίδας (Ανδρέας Κουσουλός- Σπ. Λαζανάς)
που απασχολούσαν πολυάριθμο προσωπικό.
Λειτούργησε χοροδιδασκαλείο, αίθουσα κινηματογράφου,
Αθλητικός σύλλογος.κλπ
Η συγκοινωνία που εξυπηρετούσε το Δερβένι στο μεσοπόλεμο ήταν το τρένο (ΣΠΑΠ)
και τα καΐκια προς Ιτέα για μεταφόρτωση και προώθηση στο εξωτερικό των εμπορευμάτων.
Ηλεκτροφωτισμός Δερβενίου
Από το μεσοπόλεμο έως το 1955 το Δερβένι ηλεκτροφοδοτείτο μερικές ώρες του 24ώρου από εργοστάσιο
μικρής δυνατότητας παροχής ρεύματος, που ευρίσκετο στη σημερινή θέση του Νηπιαγωγείου Δερβενίου,
ιδιοκτησίας Μπαζίνα εκ Κιάτου.
Τεχνικοί υπάλληλοι διετέλεσαν κατά διαστήματα οι Μπαϊράμης Ν, Παπασταμόπουλος Ν, Μυλωνάς Β, Γιουρούκος Θ κ.ά.
Επειδή το Δερβένι εξυπηρετείτο μερικώς με την τότε κατάσταση ηλεκτροφωτισμού, καθυστέρησε η σύνδεση του
με τη ΔΕΗ.
Δημιουργήθηκε διχογνωμία στους κατοίκους του Δερβενίου, αν θα πρέπει να συνδεθούν με τη ΔΕΗ ή να παραμείνουν
ως έχει.
Έτσι προηγήθηκε η σύνδεση με τη ΔΕΗ του Ξυλουργείου Κουρτέση στην Πεταλού στις 3 Μαΐου 1955
Στις 22 Οκτωβρίου 1955 έγινε η πρώτη οικιακή σύνδεση της ΔΕΗ στο σπίτι του Παν Αυγερινού στα "περάματα - παραλία Πεταλού"
και ακολούθησαν οι συνδέσεις Ηλία Κατσαρού, Γ. Κατσαρού, Διον. Μανωλόπουλου κλπ στην ίδια περιοχή.
Υδροδότηση Δερβενίου
Μέχρι το 1958 τα νοικοκυριά του Δερβενίου υδροδοτούντο από πηγάδια που υπήρχαν σε κάθε αυλή σπιτιού .
Το 1958 έγινε αξιοποίηση της πηγής στην τοποθεσία "αφεντικό ζαγάρι" περιοχής άνω Μεντουριάνικα
και μεταφορά του νερού στη δημιουργηθείσα δεξαμενή πάνω από το περιβόλι της Αννούλας
Τσουτσάνη-Λαζανά, στον παλιό δρόμο Δερβενι - Μεντουριάνικα.
Από αυτή τη δεξαμενή κατέβασαν στο Δερβένι 2 κοινής χρήσεως παροχές, μια στο ανατολικό μέρος
της οδικής γέφυρας Δερβενίου και την άλλη κάτω από το σιδηροδρομικό σταθμό.
Θεωρείτο καλής ποιότητας νερό και υπήρχε συνωστισμός από ...πλαστικά δοχεία στις 2 βρύσες.
Στους κατοίκους των Μεντουριανίκων διατέθησαν 9 παροχές επί του δρόμου στα σπίτια τους. .
Αργότερα, με πρόεδρο κοινότητας Δερβενίου το Λώλο Κουσουλού, δημιουργήθηκε δίκτυο με ..
αμιαντοσωλήνες ! (αντικαταστάθηκαν αργότερα) και έγινε η σύνδεση των σπιτιών με το δίκτυο,
μέσω υδρομετρητών.
Παράλληλα τα οικιακά πηγάδια σταδιακά χρησιμοποιήθηκαν ως βόθροι. .
Οι ανάγκες της περιοχής απαιτούσαν μεγαλύτερη ποσότητα νερού και αναγκάστηκαν
να ανοίξουν πηγάδι με αντλιοστάσιο στο Δυτική κοίτη του Δερβενιώτικου ποταμού στη βάση
του βράχου και κάτω από το περιβόλι του Οδυσσέα Κολοκυθά.
Λέγεται ότι αυτό το έργο κόστισε και κόστιζε αρκετά χρήματα .
Για άγνωστη αιτία καταργήθηκε το αντλιοστάσιο
Από το 1981 έως το 1984, επί προεδρίας του Αλέκου Παπασπυρόπουλου έγινε το μεγάλο δίκτυο μεταφοράς
νερού της πηγής "σοποτού", από το σύνδεσμο κοινοτήτων Δερβενίου Πύργου Μεντουριανίκων Ροζετών κλπ.
Τους καλοκαιρινούς ιδίως μήνες υπάρχει ενίσχυση των νερών και διάφορες ιδιωτικές γεωτρήσεις.
Τέλος το 2009 έγιναν γεωτρήσεις στο Σαραντάπηχο (περιοχές "κουβέλι" και"Γραμματικού") των οποίων το νερό ενίσχυσε
τις προηγούμενες ποσότητες και μέχρι σήμερα (15/07/2011) καλύπτει τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής
του τ. δήμου Ευρωστίνης, χωρίς διακοπές και με υψηλή πίεση.
Το Δυστύχημα των τρένων
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1968, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18:23 έγινε φοβερή σύγκρουση 2 τρένων, ένα χιλιόμετρο ανατολικά του σταθμού του Δερβενίου.
Επέστρεφαν τα τρένα με υπεράριθμους επιβάτες από τους τόπους καταγωγής τους, που είχαν πάει να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα για το σύνταγμα της Ελλάδος, το οποίο έγινε την προηγούμενη μέρα.
Η πρώτη αμαξοστοιχία σταμάτησε γιατί κάποιος επιβάτης πάτησε το σήμα κινδύνου. Δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα για την ασφάλεια του συρμού και το ακολουθόν τρένο επέπεσε και συνέτριψε τα τελευταία βαγόνια του σταθμευμένου, με αποτέλεσμα το θάνατο 35 και τον τραυματισμό 150 επιβατών Στο σημείο υπάρχει προσκυνητάρι ( Σχετικό VIDEO από μηχανή χρόνου )
κοντά στις περιουσίες που είχαν δημιουργήσει, εσπεριδοειδή, αχλαδιές, βερικοκιές,
αμπέλια, οι οποίες απαιτούσαν καθημερινή φροντίδα.
2. Η δημιουργία της σιδηροδρομικής. γραμμής το 1887 ήταν ένα επιπλέον κίνητρο
διότι είχαν εύκολη πρόσβαση στα μεγάλα αστικά κέντρα.
3. Οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν αργότερα, στη λειτουργία του λιγνιτωρυχείου
στην περιοχή Μαύρα Λιθάρια, και στα εργοστάσια επεξεργασίας της κορινθιακής σταφίδας
Εργατικοί καθώς ήσαν οι Ζαχολίτες πέτυχαν γρήγορη ανάπτυξη του Δερβενίου με αποκορύφωμα την περίοδο
1925 έως το 1940 που το Δερβένι γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή του στο εμπόριο τις τέχνες και τις επιστήμες
Δημιουργήθηκαν πολλά καταστήματα και γραφεία εκατέρωθεν του κεντρικού δρόμου.
Επίσης δύο εργοστάσια επεξεργασίας και εξαγωγής κορινθιακής σταφίδας (Ανδρέας Κουσουλός- Σπ. Λαζανάς)
που απασχολούσαν πολυάριθμο προσωπικό.
Λειτούργησε χοροδιδασκαλείο, αίθουσα κινηματογράφου,
Αθλητικός σύλλογος.κλπ
Η συγκοινωνία που εξυπηρετούσε το Δερβένι στο μεσοπόλεμο ήταν το τρένο (ΣΠΑΠ)
και τα καΐκια προς Ιτέα για μεταφόρτωση και προώθηση στο εξωτερικό των εμπορευμάτων.
Ηλεκτροφωτισμός Δερβενίου
Από το μεσοπόλεμο έως το 1955 το Δερβένι ηλεκτροφοδοτείτο μερικές ώρες του 24ώρου από εργοστάσιο
μικρής δυνατότητας παροχής ρεύματος, που ευρίσκετο στη σημερινή θέση του Νηπιαγωγείου Δερβενίου,
ιδιοκτησίας Μπαζίνα εκ Κιάτου.
Τεχνικοί υπάλληλοι διετέλεσαν κατά διαστήματα οι Μπαϊράμης Ν, Παπασταμόπουλος Ν, Μυλωνάς Β, Γιουρούκος Θ κ.ά.
Επειδή το Δερβένι εξυπηρετείτο μερικώς με την τότε κατάσταση ηλεκτροφωτισμού, καθυστέρησε η σύνδεση του
με τη ΔΕΗ.
Δημιουργήθηκε διχογνωμία στους κατοίκους του Δερβενίου, αν θα πρέπει να συνδεθούν με τη ΔΕΗ ή να παραμείνουν
ως έχει.
Έτσι προηγήθηκε η σύνδεση με τη ΔΕΗ του Ξυλουργείου Κουρτέση στην Πεταλού στις 3 Μαΐου 1955
Στις 22 Οκτωβρίου 1955 έγινε η πρώτη οικιακή σύνδεση της ΔΕΗ στο σπίτι του Παν Αυγερινού στα "περάματα - παραλία Πεταλού"
και ακολούθησαν οι συνδέσεις Ηλία Κατσαρού, Γ. Κατσαρού, Διον. Μανωλόπουλου κλπ στην ίδια περιοχή.
Υδροδότηση Δερβενίου
Μέχρι το 1958 τα νοικοκυριά του Δερβενίου υδροδοτούντο από πηγάδια που υπήρχαν σε κάθε αυλή σπιτιού .
Το 1958 έγινε αξιοποίηση της πηγής στην τοποθεσία "αφεντικό ζαγάρι" περιοχής άνω Μεντουριάνικα
και μεταφορά του νερού στη δημιουργηθείσα δεξαμενή πάνω από το περιβόλι της Αννούλας
Τσουτσάνη-Λαζανά, στον παλιό δρόμο Δερβενι - Μεντουριάνικα.
Από αυτή τη δεξαμενή κατέβασαν στο Δερβένι 2 κοινής χρήσεως παροχές, μια στο ανατολικό μέρος
της οδικής γέφυρας Δερβενίου και την άλλη κάτω από το σιδηροδρομικό σταθμό.
Θεωρείτο καλής ποιότητας νερό και υπήρχε συνωστισμός από ...πλαστικά δοχεία στις 2 βρύσες.
Στους κατοίκους των Μεντουριανίκων διατέθησαν 9 παροχές επί του δρόμου στα σπίτια τους. .
Αργότερα, με πρόεδρο κοινότητας Δερβενίου το Λώλο Κουσουλού, δημιουργήθηκε δίκτυο με ..
αμιαντοσωλήνες ! (αντικαταστάθηκαν αργότερα) και έγινε η σύνδεση των σπιτιών με το δίκτυο,
μέσω υδρομετρητών.
Παράλληλα τα οικιακά πηγάδια σταδιακά χρησιμοποιήθηκαν ως βόθροι. .
Οι ανάγκες της περιοχής απαιτούσαν μεγαλύτερη ποσότητα νερού και αναγκάστηκαν
να ανοίξουν πηγάδι με αντλιοστάσιο στο Δυτική κοίτη του Δερβενιώτικου ποταμού στη βάση
του βράχου και κάτω από το περιβόλι του Οδυσσέα Κολοκυθά.
Λέγεται ότι αυτό το έργο κόστισε και κόστιζε αρκετά χρήματα .
Για άγνωστη αιτία καταργήθηκε το αντλιοστάσιο
Από το 1981 έως το 1984, επί προεδρίας του Αλέκου Παπασπυρόπουλου έγινε το μεγάλο δίκτυο μεταφοράς
νερού της πηγής "σοποτού", από το σύνδεσμο κοινοτήτων Δερβενίου Πύργου Μεντουριανίκων Ροζετών κλπ.
Τους καλοκαιρινούς ιδίως μήνες υπάρχει ενίσχυση των νερών και διάφορες ιδιωτικές γεωτρήσεις.
Τέλος το 2009 έγιναν γεωτρήσεις στο Σαραντάπηχο (περιοχές "κουβέλι" και"Γραμματικού") των οποίων το νερό ενίσχυσε
τις προηγούμενες ποσότητες και μέχρι σήμερα (15/07/2011) καλύπτει τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής
του τ. δήμου Ευρωστίνης, χωρίς διακοπές και με υψηλή πίεση.
Το Δυστύχημα των τρένων
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1968, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18:23 έγινε φοβερή σύγκρουση 2 τρένων, ένα χιλιόμετρο ανατολικά του σταθμού του Δερβενίου.
Επέστρεφαν τα τρένα με υπεράριθμους επιβάτες από τους τόπους καταγωγής τους, που είχαν πάει να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα για το σύνταγμα της Ελλάδος, το οποίο έγινε την προηγούμενη μέρα.
Η πρώτη αμαξοστοιχία σταμάτησε γιατί κάποιος επιβάτης πάτησε το σήμα κινδύνου. Δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα για την ασφάλεια του συρμού και το ακολουθόν τρένο επέπεσε και συνέτριψε τα τελευταία βαγόνια του σταθμευμένου, με αποτέλεσμα το θάνατο 35 και τον τραυματισμό 150 επιβατών Στο σημείο υπάρχει προσκυνητάρι ( Σχετικό VIDEO από μηχανή χρόνου )
Copyright © ixs 2011 - 2024 All rights reserved.